Ceny brazylijskiego imbiru wzrosły o ponad 100 procent w ciągu trzech tygodni. Obecnie zapasy imbiru są niewielkie.

Konwencjonalny imbir sprowadza się głównie z Brazylii i Chin, podczas gdy imbir ekologiczny jest dostarczany przeważnie z Peru.

W chwili obecnej na rynku mniej jest imbiru brazylijskiego o około 50 procent, w porównaniu do października  roku ubiegłego.

Od czasu COVID-19 spożycie imbiru wzrosło o co najmniej 30 procent. Popyt  ciągle się utrzymuje, pomimo iż występują utrudnienia w przemieszczaniu się imbiru. To przede wszystkim kwestie logistyczne. W Brazylii brakuje pojemników na imbir. Opłaty kontenerowe wciąż rosną, a w różnych portach, takich jak Panama, występują zatory, które powodują nawet dwutygodniowe opóźnienia w porównaniu z poprzednimi latami.

Biorąc to wszystko pod uwagę, nie jest zaskakujące, że ceny imbiru wzrosły o ponad 100 procent w ciągu ostatnich trzech tygodni. W ciągu najbliższych kilku tygodni ceny brazylijskiego imbiru prawdopodobnie ponownie wzrosną.

Zespół EastFruit przeprowadził wywiady z producentami jabłek i uczestnikami rynku w Europie Wschodniej, aby określić obecny poziom popytu na jabłka. Wyniki badania odzwierciedlają jedynie subiektywną, zbiorową opinię uczestników rynku, jednak porównać trzeba te wyniki z realiami cenowymi, aby oddzielić emocje producentów, którzy zawsze chcą więcej, od wskaźników rynkowych, które odzwierciedlają stan faktyczny.

Mołdawia jest największym eksporterem jabłek w regionie, z krajów spoza UE, dlatego zawsze przywiązuje się do niej szczególną uwagę. Producenci mówią o wyjątkowo niskim popycie na jabłka, więc starają się znaleźć magazyn, mając nadzieję, że w przyszłości popyt się odrodzi. Handlowcy również nie spieszą się z zakupem jabłka, ponieważ praktycznie nie ma na nie popytu ze strony praktycznie jedynego rynku sprzedaży – Rosji.

Niemniej jednak ci handlowcy, którzy mają własne przechowalnie owoców, są skłonni kupować jabłka eksportowej jakości z sadów od producentów, ponieważ często muszą je sprzedawać po cenie 0,20 – 2,25 USD/ kg. Jednocześnie średnia cena sprzedaży jabłka w Mołdawii w tej chwili jest nadal znacznie wyższa niż w 2018 roku. Następnie w drugiej połowie września ceny większości odmian jabłek sprzedawanych z sadu spadły nawet do 0,10-0,15 USD.

Analitycy EastFruit zwracają uwagę na ważny punkt, który odróżnia sezon 2020/21 od sezonu 2018/19 – obecnie pojemność magazynowa jabłek w Mołdawii jest znacznie wyższa niż trzy lata temu. Oznacza to, że z dużym prawdopodobieństwem przechowywana będzie rekordowa ilość jabłek. A mimo to uczestnicy rynku mówią o braku bazy magazynowej!

Druga różnica to produkcja jabłek w Rosji. Od trzech lat urósł tak bardzo, że obejmuje cały wolumen eksportu jabłek z Mołdawii. Oczywiście nie oznacza to, że nie ma popytu na mołdawskie jabłko w Federacji Rosyjskiej, ale wskazuje na znaczny spadek tego popytu.

Ukraina. Warto zauważyć, że poziom cen hurtowych jabłek na Ukrainie jest obecnie nawet wyższy niż w Mołdawii. Jednocześnie ogrodnicy są oczywiście niezadowoleni z poziomu cen. Jednak nawet tutaj jest jeszcze daleko od poziomu cen z 2018 roku, kiedy jabłko sprzedawano po 12-18 centów za kg. W tej chwili wysokiej jakości odmiany eksportowe jabłek na Ukrainie są sprzedawane luzem po około dwukrotnej cenie. To prawda, że ​​na Ukrainie popyt krajowy i eksportowy na jabłka pozostaje stosunkowo niski.

Dlaczego ukraińscy ogrodnicy sprzedają teraz jabłka drożej niż mołdawscy rolnicy? Naszym zdaniem odpowiedź tkwi w tym, że w tej chwili ukraińskie ogrodnictwo jest bardziej dostosowane do wyzwań rynku, po części z powodu obowiązującego od dłuższego czasu zakazu dostaw jabłek i innych owoców do Rosji. niż pięć lat. Tak więc w tej chwili na Ukrainie uprawiane są bardziej obiecujące i znane na świecie odmiany i klony jabłek, nowocześniejsze przechowalnie owoców, prawie wszystkie magazyny dużych producentów z urządzeniami do optycznego sortowania jabłek, kraj produkuje pojemniki niezbędne przy eksporcie jabłek, jabłko jest zbierane i układane na magazynie początkowo ukierunkowane na długoterminową logistykę eksportową, większość dużych ogrodów posiada certyfikat GlobalGAP a wielu ogrodników ma doświadczenie w handlu z najbardziej wymagającymi pod względem jakości krajami na świecie i bezpieczeństwo.

Ale, podobnie jak w Mołdawii, w tym roku na Ukrainie zostanie złożona do przechowania rekordowa ilość jabłek. Oznacza to, że presja na ceny jabłek będzie odczuwalna przez cały sezon.

Polska ma wysokie, ale nie rekordowe zbiory jabłek. Jednak rolnicy uważają, że ceny jabłek są niskie, a nawet próbują walczyć z lokalnymi sieciami supermarketów, wierząc, że zaniżają ceny. Ceny polskiego jabłka są naprawdę dużo niższe niż w zeszłym roku. Jednak, podobnie jak                          w innych krajach, wciąż są wyższe niż w 2018 roku. Ceny polskiego jabłka są teraz porównywalne z cenami jabłka na Ukrainie. Trzeba jednak pamiętać, że kraj wkroczył w nowy sezon                                     z rekordowymi zapasami jabłek w zeszłym roku. A jabłko sprzedawało się latem 2021 taniej niż podczas zbiorów w 2020 roku. Oznacza to, że przechowywanie przyniosło straty. Niewykluczone więc, że polscy ogrodnicy będą dążyć do sprzedaży jabłek aktywniej niż w zeszłym sezonie.

Gruzja. Ceny jabłka w Gruzji są porównywalne z cenami sprzed roku, jednak jednocześnie dość szybko maleją. Atutem Gruzji jest wcześniejsze rozpoczęcie sezonu, co umożliwiło wyeksportowanie do Rosji znacznej części jabłka „Gala”, bez konieczności przechowywania. W tym samym czasie ceny jabłka były nadal całkiem do przyjęcia.

W tej chwili popyt na jabłka w Rosji spadł, co doprowadziło do spadku cen w Gruzji. Biorąc pod uwagę wzrost powierzchni pod sadami jabłoniowymi w kraju, zbiory jabłek w 2021 roku, nawet pomimo słabych zbiorów ze względu na częstotliwość roku, nie mogą być mniejsze niż w roku ubiegłym. Stale rośnie również liczba nowoczesnych przechowalni owoców i ich możliwości w Gruzji. Oznacza to, że sprzedaż jabłek w tym roku będzie bardziej wyrównana, a ceny będą uzależnione przede wszystkim od sytuacji na rynku rosyjskim.

W Federacji Rosyjskiej ceny hurtowe jabłek są bardzo zbliżone do poziomu cen z 2018 roku. Nie jest to jednak zaskakujące, ponieważ od tego czasu lokalna produkcja jabłek gwałtownie wzrosła, a możliwości przechowywania i przetwarzania drastycznie wzrosły. Niemniej jednak prawie wszyscy uczestnicy rynku jednogłośnie mówią o niskim popycie na jabłka.

Wydawałoby się, że niska cena detaliczna tych owoców powinna stymulować konsumpcję, ale sieci supermarketów nie odnotowały jeszcze gwałtownego wzrostu sprzedaży jabłek. Mają nadzieję, że popyt odbije, ponieważ asortyment jabłek na półkach będzie się poszerzał, a temperatura dalej spada, co ograniczy podaż arbuza i innych owoców sezonowych na rynku. Jednak ogólnie rzecz biorąc, tendencja krajowego popytu na jabłka w Rosji oczywiście pozostaje ujemna pomimo wzrostu produkcji krajowej.

Jeśli porównamy ceny jabłek w Rosji i innych krajach regionu, to ogrodnicy z Ukrainy, Mołdawii i Polski mogą tylko pomarzyć o takim poziomie cen. Rosyjscy ogrodnicy zarabiają teraz średnio dwa do trzech razy więcej niż ich koledzy z innych krajów. Jednak w Federacji Rosyjskiej, zdaniem analityków, istnieje możliwość dalszego spadku ceny jabłka, a wydajność jego uprawy jest niższa. W związku z tym koszt uprawy jabłka w Federacji Rosyjskiej będzie wyższy niż w innych krajach regionu.

Źródło: www.east-fruit.com

Według analityków EastFruit, sezon na kaki w Europie dopiero się zaczyna, ale już teraz można śmiało powiedzieć, że ich ceny  będą stosunkowo wysokie. Czy kraje wschodniego regionu, czyli Uzbekistan, Tadżykistan i Gruzja, mogą z tego skorzystać?

Tak więc dziś wiadomo, że Hiszpania, która jest liderem światowego rynku kaki, zbierze o około 20- 25% owoców mniej. Co więcej, tym razem powodem nie są wcale mrozy, ale szybkie rozprzestrzenianie się szkodnika Planococcus (wełnowca), który dotknął większość plantacji  w Hiszpanii. Doprowadziło to do zwiększenia liczby zabiegów, a co za tym idzie do wzrostu kosztów, a także do utraty części zbiorów i pogorszenia jakości owoców.

Hiszpania eksportuje rocznie około 210 tysięcy ton kaki, co stanowi około jednej trzeciej światowego handlu tego typu owocami. W sezonie 2021/22 eksport kaki  z Hiszpanii może spaść do 160-170 tys. ton, co oznacza, że ​​będzie najniższy w ostatniej dekadzie.

Co ciekawe, hiszpańskie kaki i kaki z krajów Azji Środkowej i krajów Kaukazu praktycznie nie pokrywają się na rynku światowym. W zasadzie można powiedzieć, że są to dwa zupełnie różne produkty. Wcześniej te produkty „zderzyły się” na rynku rosyjskim, ale Hiszpania nie może dostarczać kaki do Federacji Rosyjskiej, a reeksport przez takie kraje jak Białoruś stał się ostatnio bardziej skomplikowany. Dlatego najczęściej te dwa produkty można zobaczyć w sąsiedztwie na rynku ukraińskim. Z kolei Azja Centralna i Kaukaz eksportują prawie wszystkie kaki do Rosji i krajów WNP.

Ponieważ jednak Hiszpania eksportuje swoje kaki do innych krajów UE, a także na Ukrainę i Bliski Wschód, pojawia się logiczne pytanie, czy oznacza to, że kaki z Uzbekistanu, Tadżykistanu, Gruzji, Azerbejdżanu i innych krajów regionu mogą po części zastąpić hiszpańskie kaki na tych rynkach?

Przede wszystkim należy powiedzieć, że produkcja kaki aktywnie rośnie w Gruzji i jest dość stabilna w krajach Azji Środkowej. Gruzja co roku zwiększa produkcję i eksport, a w 2020 roku po raz pierwszy stała się jednym z 6 krajów na świecie eksportujących ponad 10 tysięcy ton kaki własnej produkcji. Prawdą jest, że ​​Gruzji nadal daleko do Azerbejdżanu i Uzbekistanu pod względem wielkości eksportu. Z Azerbejdżanu (głównie do Federacji Rosyjskiej) eksportuje się rocznie ponad 200 tys. ton kaki, a w 2020 r. prawie 100 tys. ton z Uzbekistanu. Bardzo szybko rośnie również eksport uzbeckich kaki. Podobnie jak Azerbejdżan, Uzbekistan dostarcza prawie wszystkie swoje kaki do Rosji i krajów byłego ZSRR. Cóż, należy zauważyć, że być może większość kaki z Azerbejdżanu to reeksport, głównie produktów irańskich.

W 2021 roku zbiory kaki na Kaukazie i w Azji Środkowej są opóźnione, ale zbiory zapowiadają się całkiem nieźle. Jednocześnie głównym problemem, który może wpłynąć na możliwości dywersyfikacji eksportu, jest różnica w wyglądzie i smaku owoców.

Hiszpańskie kaki są bez pestek i często nazywane są „Sharon”. W rzeczywistości nie jest to całkowicie poprawne, ponieważ Sharon jest znakiem towarowym izraelskiej odmiany Persimmon Triumph. W tym przypadku mówimy nie tylko o odmianie, ale także o sposobie doprowadzenia jej do wymaganego stanu, który przez długi czas był utrzymywany w tajemnicy.

Jednak teraz ta metoda jest również stosowana w przypadku innych bezpestkowych odmian kaki uprawianych w różnych krajach. Aby ten owoc nabrał pożądanych właściwości, zbiera się je niedojrzałe i poddaje przyspieszonemu dojrzewaniu w szczelnych komorach o wysokiej zawartości dwutlenku węgla. Usuwa to „lepkość”, czyli zmniejsza zawartość w nich garbników. Wcześniej używano do tego etylenu, jak podczas dojrzewania bananów, ale ta metoda prowadzi do tego, że owoce stają się miękkie, co utrudnia ich transport, a zawartość garbników nie zmniejsza się tak znacząco.

Pojawienie się tej metody przetwarzania kaki za pomocą dwutlenku węgla umożliwiło znaczne zwiększenie wielkości światowego handlu tymi owocami, ponieważ owoc ten nie wszędzie rośnie. Po przetworzeniu  dwutlenkiem węgla uzyskuje się duży, piękny i czysty owoc bez pestek, o przyjemnym słodkim smaku. Ponieważ owoce te maja dużo suchej masy i są bardzo jędrne, są przechowywane przez długi czas bez utraty parametrów jakościowych.

W Azji Środkowej i na Kaukazie podejście do uprawy i przetwarzania kaki nie jest jeszcze tak doskonałe, jak w krajach UE.  Niektóre z uprawianych odmian mają duże pestki, choć zdarzają się też odmiany bezpestkowe. Również niektóre odmiany mają wysoką zawartość garbników. Trzeba zaznaczyć, że prawie nigdy nie stosuje się tutaj nowoczesnych metod dojrzewania. W związku z tym transport i przechowywanie tych owoców jest znacznie trudniejsze. A supermarkety są mniej skłonne do sprzedaży takich produktów, ponieważ straty przy ich sprzedaży są większe.

Biorąc pod uwagę różnicę w wyglądzie i parametrach smakowych, a także większe ryzyko handlu kaki z Azji Środkowej i Kaukazu oczywiste jest, że spadek zbiorów kaki w Hiszpanii nie będzie miał znaczącego wpływu na cenę i eksport tych owoców z Uzbekistanu, Azerbejdżanu, Gruzji, Tadżykistanu i innych krajów regionu. Przecież eksport będzie kierowany, jak dotychczas, przede wszystkim na rynek rosyjski, który jest największym importerem kaki na świecie.

Ponadto najprawdopodobniej konsumenci hiszpańskich kaki w krajach takich jak Ukraina i Białoruś nie kupią kaki z innych krajów, ponieważ jest to tak naprawdę zupełnie inny produkt. Kolejnym negatywnym czynnikiem dla kaki jest nadmiar niedrogich jabłek na rynku rosyjskim.

Spadek zbiorów kaki w Hiszpanii na pewno będzie sprzyjał plantatorom z Izraela i Włoch. Będą oni mogli podnieść ceny na swoje produkty w sezonie 2021/22.

Źródło: https://east-fruit.com