W dniu 5 listopada 2021 zaczęło obowiązywać nowe rozporządzenie UE, jest to ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2021/1890 z dnia 2 sierpnia 2021 r. W latach 2018–2020 Grupa Robocza ds. Norm Jakości Produktów Rolnych Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ (EKG ONZ) dokonała przeglądu norm EKG ONZ dotyczących papryki słodkiej (rok 2018 i 2020), winogron stołowych (rok 2019 i 2020 r.), jabłek i gruszek (rok 2020). W ww. rozporządzeniu UE uwzględniono te zmiany.
W dziale przepisy załączamy link do nowego rozporządzenia, oraz poniżej.
Jak podaje East Fruit jagody te mogą okazać się prawdziwym odkryciem dla przetwórstwa i będą poszukiwane przez nowe pokolenie konsumentów. Świdośliwka lub juneberry lub saskatoon berry – ta uprawa jest praktycznie nieznana w przemyśle jagodowym w Europie Wschodniej, z wyjątkiem ogrodników-amatorów. Jednocześnie w Kanadzie uprawia ją około tysiąca gospodarstw na powierzchni ponad półtora tysiąca hektarów. W Polsce jest również znana, ale na mniejszą jeszcze skalę. W 2018 r. zasadzono w Polsce 600 hektarów tej jagody. A to jest porównywalne z wielkością nasadzeń nowych plantacji borówki.
Świdośliwka ma bardzo dobry smak, przewyższa jagody zawartością witamin i przeciwutleniaczy, jej plon jest co najmniej dwa razy wyższy niż borówki i nie wymaga odczynu gleby, w przeciwieństwie do borówek.
Wielu uczestników rynku jagodowego nie zdaje sobie sprawy, że rynek spożywczy zmieni się dramatycznie w najbliższej przyszłości. Zmieni się styl życia, przyzwyczajenia kulinarne, a przede wszystkim styl życia nowych konsumentów. I to właśnie to pokolenie, według kanadyjskich i amerykańskich naukowców, będzie ciągle próbować czegoś nowego.
Przeprowadzono badania i wyniki są dla świdośliwki bardzo zachęcające. Stworzone grupy fokusowe Uniwersytetu Cornell i degustacja świeżych jagód świdośliwki pokazały, że świdośliwka cieszy się dużą popularnością wśród dzieci, młodzieży i kobiet oraz w mniejszym stopniu mężczyzn. Co więcej, większość badanych porównała je z borówkami i twierdzi, że smaki są nieco podobne.
Świdośliwka smakuje jak wiśnie lub rodzynki i jest ogólnie bardziej delikatna niż borówki chociaż wiele osób zauważa pewien „drzewny” smak. Jedyną grupą, która najbardziej preferowała smak świdośliwki nad smakiem borówek były dziewczęta w wieku od 18 do 25 lat. Najmniej tych, którzy woleli borówki od świdośliwki, było wśród dorosłych mężczyzn. Warto zauważyć, że tylko niewielka część uczestników była skłonna zapłacić więcej za świdośliwkę niż za borówki, a większość uważała, że ceny tych jagód powinny być porównywalne.
Zewnętrznie świdośliwki są bardzo podobne do borówek w kształcie, a nawet w kolorze. W Kanadzie są używane głównie na potrzeby przetwórstwa. Służy do produkcji dżemów, syropów, mrożenia i sprzedaży na potrzeby przemysłu cukierniczego, wypełniaczy do jogurtów i innych produktów spożywczych, Jest również suszona i sprzedawana w handlu detalicznym oraz do przetwórstwa w innych branżach spożywczych. Stosuje się je również w różnych zdrowych przekąskach, dressingach (sosach) do sałatek, a także w produkcji win owocowych i jagodowych, cydru, nalewek, a nawet likierów.
Pomimo tego, że świdośliwka ta jest nadal używana głównie w przetwórstwie, kanadyjscy rolnicy aktywnie promują ją do spożycia na świeżo lub jako jagodę mrożoną przez cały sezon. Wiele gospodarstw oferuje samozbieranie jagód dla każdego lub sprzedaje je z gospodarstwa w handlu detalicznym.
Pod względem wartości odżywczych świdośliwka wydaje się być stworzona specjalnie dla sportowców, ponieważ zawiera 18% cukru i około 80% wody. Zawartość wilgoci w niej jest niższa niż w borówce, dzięki czemu zawiera znacznie więcej wapnia, włókien naturalnych, białek, węglowodanów i lipidów. Świdośliwka jest również doskonałym źródłem żelaza – każda porcja zawiera około 23% RDA żelaza (prawie dwa razy więcej niż borówki). Zawiera dużą ilość potasu, magnezu, fosforu, a także związków fenolowych, w szczególności antocyjanów i prawie taką samą ilość witaminy C, tiaminy, ryboflawiny, kwasu pantotenowego i foliowego, witamin A, E i B-6, jak w jagodach, a także niewielką ilość biotyny.
Coraz częściej producenci owoców szukają nowych gatunków do uprawy towarowej. Od kilku lat można zaobserwować wzrost zainteresowania uprawą mniej znanych gatunków roślin sadowniczych, między innymi: jagody kamczackiej, rokitnika, świdośliwy, derenia jadalnego, aktinidii, czy oliwnika wielkokwiatowego, zwanego gumi lub goumi.
Oliwnik wielkokwiatowy w stanie naturalnym występuje w Azji wschodniej, na obszarze Japonii, Chin i Półwyspu Koreańskiego. Natomiast na skalę towarową oliwnik uprawia się w Stanach Zjednoczonych, w Rosji, na Ukrainie i Białorusi. W Polsce możemy go spotkać w ogródkach przydomowych, gdzie uprawiany jest jako roślina ozdobna ze względu na walory estetyczne i urzekającą intensywną woń kwiatów lub jako roślina miododajna.
Jagody gumi w pierwszej chwili kojarzą się z bajką o Gumisiach, gdzie sok z gumijagód odgrywał bardzo ważną rolę ze względu na swe cudowne właściwości: dodawał sił witalnych, orzeźwiał, uskrzydlał i pobudzał do działania. I tym razem okazuje się, że to nie tylko bajka, ponieważ owoce te naprawdę kryją w sobie niezwykłą moc.
Uprawa gumi polecana jest właśnie ze względu na właściwości zdrowotne owoców, które zawierają całe bogactwo natury, m.in.: nienasycone kwasy tłuszczowe, mikroelementy, witaminy z grupy: A, C, E, duże ilości karotenu, związków fenolowych, aminokwasów, kwasów organicznych oraz substancji o właściwościach przeciwnowotworowych (likopen). Owoce oliwnika są soczyste, słodkokwaśne, trochę przypominają w smaku porzeczkę czerwoną. Mogą być spożywane w stanie świeżym jako deserowe, bądź po przetworzeniu. Robi się z nich, m.in.: konfitury, dżemy, galaretki, soki, nalewki, a także wina.
W naszych warunkach oliwnik rośnie jako krzew bezcierniowy dorastający do 3 m wysokości. Owoce dojrzewają w sierpniu i pozostają na krzewie nawet do listopada, z czasem marszczą się, zasychają i stają się wtedy jeszcze smaczniejsze, jak rodzynki. Owocują w okresie, w którym większość roślin jagodowych zakończyła już swoje owocowanie.
Ukraińscy producenci ziemniaków są poważnie zaniepokojeni sytuacją. Według analityków projektu EastFruit, z powodu ulewnych deszczy, które zaobserwowano w większości kraju, jakość ziemniaków gwałtownie się pogorszyła. Szczególnie ucierpiała produkcja południowych regionów kraju (region Chersoński), gdzie ziemniaki zaczęły gnić na polach.
Dziś ukraińscy producenci ziemniaków są zmuszeni niemal codziennie korygować ceny swoich produktów, aby sprzedać zbiory. W tej chwili główną ofertą na rynku ukraińskim są ziemniaki nienadające się do przechowywania, a biorąc pod uwagę gwałtowne pogorszenie cech jakościowych tych produktów, należy je jak najszybciej sprzedać. Jednocześnie zauważalnie spadł również popyt w tym segmencie, gdyż końcowy konsument często nie jest zadowolony z wyglądu oferowanych ziemniaków.
Ukraińscy producenci z regionu Chersonu oferują ziemniaki po 3-4 UAH / kg (0,11-0,15 USD / kg). Tak niska cena wymusza również na producentach z innych obszarów, gdzie są ziemniaki lepszej jakości, obniżać ceny swych produktów. Tak więc dziś ziemniaki trafiają do sprzedaży po 4-7 UAH/kg (0,15-0,26 USD/kg), czyli średnio o 16% taniej niż tydzień wcześniej.
Jednocześnie, według ukraińskich prognostów pogody, deszcze na terenie kraju potrwają do końca tego tygodnia. Większość ukraińskich rolników zgadza się, że ceny ziemniaków raczej nie wzrosną do końca sierpnia, dopóki nie zaczną zbierać ziemniaków nadających się do przechowywania.
Fresh Plaza powołuje się na ostatni raport Ailimpo (ASOCIACIÓN INTERPROFESIONAL DE LIMON Y POMELO) dotyczący kolejnej kampanii cytrynowej. W kampanii tej Hiszpania nadal będzie wiodącym eksporterem świeżej cytryny i drugim na świecie przetwórcą soku z cytryny, olejku eterycznego i odwodnionej skórki. Jednak po rekordowym roku zbiorów oczekuje się, że hiszpańska produkcja cytryny spadnie o 23% z powodu niekorzystnych warunków pogodowych w 2021 roku.
Zgodnie z pierwszą prognozą Ailimpo dotyczącą zbiorów cytryn na przyszły sezon, szacuje się, że produkcja wyniesie 1035 000 ton. Liczba ta oznacza znaczną redukcję w porównaniu z rekordową produkcją 1 340 000 ton oczekiwaną w kampanii 2020/2021, zgodnie z bilansem tymczasowym.
Oczekuje się, że produkcja cytryny odmiany Fino spadnie o 16% i wyniesie 820 000 ton, zaś cytryna Verna przyniesie 215 tys. ton w 2022 r., tj. 40% mniej wolumenu niż w obecnej kampanii 2021.
Szacunki obniżonej produkcji związane są z niekorzystnymi warunkami pogodowymi w 2021 r., a w szczególności z epizodami zimna, wiatru i nadmiernych opadów deszczu, które wpłynęły na kwitnienie i zawiązywanie owoców na niektórych obszarach produkcyjnych.
Ailimpo w swoich prognozach uwzględniło również efekt stopniowego wchodzenia do produkcji nowych farm, w których w ciągu ostatnich sześciu lat zasadzono 5,4 mln drzewek cytrynowych, co znajdzie odzwierciedlenie w zbiorach w kolejnych latach.
Jednocześnie Ailimpo spodziewa się, że wraz ze spadkiem produkcji nastąpi ożywienie cen płaconych producentom, które będą musiały zostać przeniesione na pozostałe ogniwa łańcucha, aby osiągnąć prawidłową równowagę cenową.
Początek sezonu we wrześniu może oznaczać koniec cytryny z półkuli południowej i sezon cytryny z Turcji, który może powrócić do normalnych wielkości zbiorów.
Większa ilość cytryny zostanie skierowana na rynek świeży i nastąpi spadek wysyłek do przemysłu, który osiągnął rekordowy wolumen w kampanii 2020-2021, powracając do wartości zbliżonych do 25% średnio przetworzonych owoców w ostatnich latach, w scenariuszu bardzo aktywnej międzynarodowej podaży soku i oleju, hiszpański przemysł będzie musiał starać się zachować konkurencyjność.
Biuro statystyczne francuskiego Ministerstwa Wyżywienia i Rolnictwa AGRESTE, opublikowało notatkę dotyczącą francuskiej brzoskwini.
Według prognoz na 1 lipca 2021 r. roczna produkcja brzoskwiń i nektarynek jest obecnie wyższa niż w poprzedniej prognozie (126 tys. ton). Niemniej jednak jest to spadek o 30% w stosunku do produkcji z 2020 roku i o 37% w porównaniu do średniej z lat 2016-2020. To może być najniższa produkcja od 46 lat. Mróz dotknął wszystkie regiony produkujące, zwłaszcza dolinę Rodanu, gdzie mróz był historyczny pod względem intensywności (do -10°C) i długości. Na drzewach nie ma wielu owoców. Kalibry są stosunkowo duże w ocalonych gospodarstwach, ale oczekuje się mniej niż połowy zbiorów. Nektarynki ucierpią bardziej niż brzoskwinie.
Ogólnie europejska produkcja w 2021 r. będzie również najniższa od co najmniej 30 lat. Mróz uderzył w główne kraje europejskie produkujące brzoskwinie. W tym roku włoskie zbiory będą ponownie bardzo ograniczone, o 43% mniej niż średnia z 5 lat. Grecja spodziewa się połowy zbiorów, a Hiszpania spodziewa się 25% spadku w porównaniu ze średnią.
Jeśli chodzi o ceny, w czerwcu 2021 r. były one wysokie w porównaniu z poprzednimi latami (+22% w skali roku i +43% w stosunku do średniej), ze względu na obniżoną ofertę.
W przeciwieństwie do brzoskwini, rynek nektarynki jest dynamiczny, co wykorzystują supermarkety w swych akcjach promocyjnych. Chłodne temperatury pod koniec czerwca spowolniły konsumpcję brzoskwiń, składających się głównie z małych kalibrów. Import z Hiszpanii nie był tak duży jak w poprzednich latach, zwłaszcza brzoskwiń, również ze względu na występujące tam epizody przymrozków.
Sezon skupu malin w tym roku przyniósł rekordowo wysokie ceny. Tak drogo, jak podają specjaliści, nie było od wielu lat. A to wszystko za sprawą niedoborów, które występują w skali całej Europy. Serbia, jako jeden z podstawowych graczy na rynku malin, ma bardzo słabe zbiory w tym sezonie. Do tego występują ogromne niedobory w magazynach z mrożonymi malinami, więc popyt na owoce do przetwórstwa od samego początku sezonu jest duży.
W Polsce lipiec to dopiero początek skupu maliny. Zapowiada się więc, że i w kolejnych tygodniach ceny skupu malin pozostaną na wysokich pułapach, a popyt na te owoce zgłaszany przez zakłady przetwórcze będzie nadal duży, mimo wygórowanych cen.
Jak podają analitycy rynku z portalu Fresh Market obecnie ceny skupu malin na mrożenie, a więc tych w klasie I i ekstra to przedział 8,50-10,00 zł/kg. Daje to średnią 9,25 zł/kg, o prawie 9 % wyższą od tej na starcie sezonu i o 68 % wyższą, niż rok temu.
W ostatnim dziesięcioleciu najwyższe ceny skupu malin były odnotowane w sezonie 2013, ale nawet wtedy nie przekroczyły one w lipcu poziomu 5,50 zł/kg.
Tegoroczny sezon handlowy krajowej truskawki deserowej powoli zbliża się do końca. Oczywiście mamy tu na myśli handel hurtowy na większą skalę. Jak co roku na rynku dostępne będą niewielkie ilości późnych odmian.
Bieżący sezon był raczej trudny. Na początku duże opóźnienie spowodowane wiosennym chłodem. W związku z tym podaż truskawki w maju i czerwcu pozostawała relatywnie niska, a w konsekwencji jej ceny w dużym hurcie kształtowały się na wysokim poziomie. W maju był to poziom wyższy niż w poprzednich latach.
Później podaż truskawki znacznie wzrosła, ale z powodu upałów na początku lipca oraz ulewnych deszczy i gradobicia jakość owoców uległa znacznemu pogorszeniu. To zaś znalazło swoje odbicie w zmniejszonym popycie i spadku cen.
W konsekwencji ceny truskawki deserowej w lipcu spadły poniżej poziomu z ostatnich lat i końcówka sezonu 2021 wygląda słabo. Obecnie ceny te to najczęściej przedział 4,00-6,50 zł/kg, czyli nieco wyższy niż w ostatnich dniach, ale nie zmienia to ogólnej oceny sytuacji.
